آثار بوبن خواننده های خاص خود را دارد
تاریخ انتشار: ۵ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۸۰۴۲۳
سارا نصراللهی: پرویز شهدی در ارتباط با آشنایی با کریستیان بوبن و کتاب های این نویسنده فرانسوی گفت: «آشنایی با بوبن نداشتم، دخترم به طور اتفاقی کتاب «دیوانه‌باز» را از نمایشگاه برایم خرید و به من داد. بعد از خواندن این کتاب، متوجه شدم کتاب بسیار خواندی و ارزشمندی است. به تدریج با این نویسنده آشنایایی پیدا کردم؛ کتابهایی که جنبه داستانی آن کمتر بود و بیشتر جنبه فیلسوفانه و عارفانه داشت و مسائل جالبی را مطرح کرده بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بیشتر بخوانید:
کریستیان بوبن نویسنده فرانسوی درگذشت
این مترجم زبان فرانسه درباره ترجمه باقی آثار این نویسنده۷۱ ساله گفت: «بقیه آثار بوبن خط مشی که من در ترجمه به دنبالش بودم را دارا نبود. از سوی دیگر بعضی از کتاب‌ها مترجمان دیگر ترجمه کرده بودند.احساس کردم ترجمه این دو کتاب برای من کافی است و دنبال بقیه آثار او نرفتم.»
شهدی درباره کیفیت و آثار کریستن بوبن افزود: «بوین نویسنده خوبی است، چرا که افکار شاعرانه و عارفانه خوبی داشت. او نسبت به نویسنده‌های اروپایی نوشته های جالبی دارد، آثار او هم کوتاه است، زیاد پرحجم نیست و جالب است که او خواننده های خودش را دارد.»
وی در خصوص اینکه کتاب های صوتی این نویسنده در زمان انتشار طرفداران زیادی پیدا کرده بود تصریح کرد: «این کتاب ها خواننده خاص خودشان را دارد. اما زمانی که من کتاب «دیوانه بازی» را ترجمه کردم، هنوز کتاب های صوتی به بازار نیامده بود، اما این موضع نشان می‌دهد که کتاب کاغذی طرفدار های خودش را دارد.»
شهدی اذعان داشت که خود یکی از طرفداران کتاب کاغذی است. او معتقد است که خواندن کتاب کاغذی حال و هوای دیگری دارد: «دوست دارم کتاب کاغذی بخوانم، چرا که خواندن کتاب حال و هوای دیگری دارد. شما داستانی که می‌خوانید، با نویسنده سر و کار دارید. یعنی گفته‌های نویسنده را خود می‌خوانید. در حالیکه زمان شنیدن کتاب صوتی شما حس و حال گویند کتاب را می شنوید. چه بسا آدمی که چیزی را گوش می دهد فکرهای دیگر هم به نظرش میاید که ممکن است حواسش پرت شود. به همین دلیل من دوست دارم کتاب بخوانم. ولی شاید برخی به دلایل و شرایطی ترجیح می‌دهند که کتاب صوتی گوش کنند. مثلا در کار یا رانندگی چند دقیقه ای کتاب صوتی را گوش بدهند. فکر می‌کنم که کتابخوان‌های واقعی ترجیح می‌دهند که کتاب کاغذی را بخوانند. با وجود اینکه کارهای داستایوفسکی آثاری حجیم و قطوری دارد ولی باز هم خواننده خاص خود را دارد کار های بوبن هم به این شکل است.»
در اخر در پاسخ به سوال که آیا در این سال‌های اخیر طرفداران آثار این نویسنده کمتر شد گفت: «زمانی که کتاب‌های دیگرش را خواندم، متوجه شدم که جذابیت آن کتاب‌ها مانند دو کتاب «دیوانه‌باز» و «ایزابل بروژ» نیست و مقداری سنگین‌تر و خاص‌تر است. به عبارت دیگر جذابیت داستانی خودش را ندارد و متاسفانه نتوانسته خواننده های خود را جذب کند.»
او استقبال از دو این کتاب را مناسب خواند و گفت: «اگر این دو کتاب مجددا تجدید چاپ می شود، به این معناست که این دو کتاب مورد استقبال قرار گرفته است و خواننده های خاص خود را دارد و هر کس که این دو کتاب را می خواند به بقیه معرفی می‌کند به این دلیل که این کتاب ها جذابیت های خودش را برای مخاطب دارد.»
۵۵۵۵
کد خبر 1699671منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: کتاب ادبیات جهان نویسنده ناشران صنعت نشر دو کتاب دیوانه باز کتاب کاغذی خاص خود کتاب ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۸۰۴۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بحران ادبیات داریم
مریم حسینیان با تأکید بر اینکه بحران ادبیات داریم، می‌گوید: مسئله نقد ادبی، کارگاه‌های ادبی و خاموش‌شدن چراغ جایزه‌های معتبر را از دلایلی می‌دانم که در فضای ادبی ما بحران، ایجاد کرده و این تقصیر مخاطب نیست.
این نویسنده در گفت‌وگو با ایسنا درباره مسئله مخاطب اظهار کرد: در واقع بحران ادبی است که سبب ریزش مخاطب می‌شود یا باعث می‌شود مخاطب سخت سراغ خواندن کارهای جدید برود؛ نباید همیشه توپ را در زمین مخاطب بیندازیم. به نظرم مخاطب خیلی باهوش است.
او با اشاره به تغییرات سیستم اطلاع‌رسانی و معرفی کتاب، گفت: زمانی رسانه‌های معتبری چون مجلات ادبی و مطبوعات و خبرگزاری‌ها که منابع محدود و مشخصی بودند به مخاطب برای انتخاب کتاب کمک می‌کردند و تکلیف مخاطب روشن بود؛ اما حالا هر کسی می‌تواند یک رسانه برای پیشنهاد کتاب باشد که این موضوع به سردرگمی مخاطب منجر می‌شود. همچنین با رشد ناشران خصوصی تعداد عنوان‌های کتاب افزایش پیدا کرده است و ما با دریایی از انواع کتاب‌ها با ژانرهای مختلف مواجه هستیم و نمی‌دانیم کدام را انتخاب کنیم.
حسینیان خاطرنشان کرد: در یک دهه گذشته کثرت کارگاه‌های آموزشی به ادبیات آسیب‌زده است؛ در واقع این موضوع باعث شده نویسندگان جدید با رزومه پروپیمان نداشته باشیم. از هر کارگاهی که در تهران یا شهرستان برگزار می‌شود، دو یا سه نفر کتاب منتشر می‌کنند، در واقع بحران ادبی دقیقاً اینجاست.
او ادامه داد: زمانی که برای انتشار کتاب سخت‌گیری خاصی وجود نداشته باشد و فردی که دوسه سال است شروع به نوشتن کرده با فیلتر کارگاهی که از آن بیرون‌آمده رمان یا مجموعه داستانی می‌نویسد و ناشران نیز کارشناسی سخت‌گیرانه‌ای در ادبیات داستانی نداشته باشند، این موضوع‌ها باعث می‌شود کتاب درجه یک مخصوصاً در ادبیات داستانی نداشته باشیم. در این سال‌ها عنوان‌های گردن‌کلفت نداشتیم.
این داستان‌نویس یادآور شد: در این سال‌ها بحث معرفی کتاب پررنگ بوده؛ اما بحث نقد ادبی کم‌رنگ شده است. مخصوصاً بعد از دوره کرونا و رشد فضای مجازی، هر کسی در صفحه خود کتابی را مطابق سلیقه شخصی‌اش معرفی می‌کند و معیارهایی که قبلاً برای معرفی کتاب وجود داشت، دیگر وجود ندارد. همچنین خاموش‌شدن چراغ جایزه‌های ادبی معتبر نیز در بحران ادبیات مؤثر بوده است؛ به‌هرحال کتاب‌ها از چند مسیر داوری عبور می‌کردند که همه این‌ها فروکش کرده است.
او با بیان اینکه باتوجه‌به قیمت بالا کتاب، کتاب کالای تجملی محسوب می‌شود، گفت: قبلاً مخاطب سه عنوان کتاب که اسمش را شنیده بود می‌خرید و شاید از دوتایش خوشش می‌آمد؛ اما حالا فیلتر مخاطب باتوجه‌به قیمت بالای کتاب، مقداری دقیق‌تر شده و می‌خواهد کتابی را بخرد که مطمئن باشد کتاب خوبی است. در سال‌های اخیر منابع کمک به مخاطب برای انتخاب کتاب، کمتر شده است و به همین دلیل ریزش مخاطب را داشتیم.
حسینیان خاطرنشان کرد: در طول چند سال گذشته عنوان‌های متعدد در ادبیات داستانی دارد منتشر می‌شود اما کتاب‌ها کم‌فروغ هستند. البته این موضوع به نسل‌های مختلف داستان‌نویسی نیز بر می‌گردد و قرار نیست یک جمعیت چند هزارنفره همه نویسنده باشند، از میان آن‌ها شاید ۱۰ نویسنده ماندگار باقی بماند. الان ما با این مسئله مواجه هستیم که به نظرم بحران قابل تأملی است و نامش را بحران ادبیات می‌گذارم و همین باعث می‌شود احساس کنیم بحران مخاطب داریم.
او درباره اینکه گاه این‌طور برداشت می‌شود که نویسنده برای مخاطبان خاصی می‌نویسد و به مخاطب وسیع فکر نمی‌کند، جایگاه مخاطب نیز اظهار کرد: همان‌طور که ادبیات سطح‌بندی شده است، مخاطب نیز سطح‌بندی می‌شود. هر کتابی برای هر مخاطبی نوشته نمی‌شود. ما سبک‌های مختلف نوشتن داریم؛ مخاطبی که کتاب رئالیستی دوست دارد، کتاب رئالیسم جادویی و فانتزی دوست ندارد؛ زیرا مخاطب این اثر نیست. این موضوع نه به معنای پایین‌بودن سطح مخاطب است نه ضعیف‌بودن اثر.
نویسنده «بهار برایم کاموا بیاور» و «ما اینجا داریم می‌میریم» ادامه داد: گاه منِ مخاطب از ناداستان اطلاعی ندارم و زمانی که یک ناداستان می‌خوانم شاید درک درستی از آن نداشته باشم و بگویم کتاب بدی بود. یا ممکن است مخاطبِ ادبیات عامه‌پسند بودم و بعد کتابی از یک نویسنده صاحب‌نام بخوانم و ناگهان با جهانی مواجه شوم که تابه‌حال با آن مواجه نبودم. برخی از نویسنده‌ها سبک خاصی دارند و نمی‌شود گفت نویسنده به مخاطب توجه ندارد. شخصاً این را قبول ندارم و به نظرم در هر ژانر از نویسنده اثر قابل تأملی خلق کند، اثر حتماً خوانده می‌شود.
این داستان‌نویس خاطرنشان کرد: به‌شدت معتقدم اثر خوب هنوز هم سینه‌به‌سینه و از طریق خود مخاطب کشف می‌شود. اگر کار قابل‌تأمل باشد، فرق نمی‌کند از یک کارگاه ادبی بیرون بیاید یا اتاق شخصی یک نویسنده حرفه‌ای، خوانده می‌شود. گاه در کارگاه‌ها اثر شگفت‌انگیزی نوشته می‌شود که نشان می‌دهد نویسنده خوبی است؛ اما نویسنده حرفه‌ای هم داریم که کتاب چهارم و پنجمشان کم‌رمق و اثر ضعیفی است. اگر اثر ضعیف باشد مخاطب درک می‌کند. هر ژانر مخاطب خود را دارد و اگر خوب باشد، حتماً دیده می‌شود.
مریم حسینیان ارتباط خود با مخاطب را عالی می‌داند و با بیان اینکه صفحات مجازی‌اش کاملاً خصوصی است، گفت: در دوران کرونا دو کتاب «بانو گوزن» و «نئوهاوکینگ‌ها» منتشر کردم، دو کتاب با دو سبک متفاوت؛ خب دو سال است درگیر بیماری بودم و «نئوهاوکینگ‌ها» هم روایت این بیماری‌ام است و در این دو سال نمی‌توانستم در جلسه‌ای حضور فیزیکی داشته باشم و همه ارتباط‌هایم مجازی بود و ارتباط خوبی با مخاطبان خود گرفتم. من برای همه مخاطبانم احترام قائلم و جز نویسنده‌هایی هستم که پاسخ تمامی پیام‌ها را می‌دهم. واکنش مخاطبانم برایم مهم است. برایم مهم است که مخاطبانم درباره کتاب‌هایم چه نظری دارند و از جمع‌بندی نظرها استفاده کرده‌ام.
انتهای پیام
افزایش ۳۵ درصدی حقوق بازنشستگان حداقل بگیر/کمترین حقوق آن ها ۱۰ میلیون تومان می شود